Қазір философияны өтіп жатырмыз. Университеттегі қызықты пәндердің бірі. Жатқан тариx. Жалпы ол барлық атаулының (ғылым, білім, дүниетаным) бастамасы, түпнегізі. Мағынасының өзі — даналыққа құштарлық.

Философтар ой еңбегін дене еңбегінен бөліп қарастырған. Яғни, ой еңбегімен айналысатын адам тек соған көңіл аудару керек деп есептеген. «Студенттер сияқты» -деп сабақ беретін мұғаліміміз күледі😄( сарказм).

Сол ренессанс дәуірінің өкілі Данте Альигеридің «Божественная комедия» еңбегінде сол кездегі идеологияны, адамдардың көзқарасын көруге болады. Ғасырлар бойы мойындалған бұл туынды 1317 жылы жазылған. Бұл моральдық, философиялық, діни танымдардың жиынтығы.

Соның ішінде Дантенің «9 кругов ада» үзіндісіне ерекше көңіл бөлдім. Маxаббат, адалдық, абырой, көрсеқызарлық, пенделік — бәрі бірдей қамтылған. Бұнда адамдар жасаған неше түрлі күнәлары үшін тоғыз түрлі азап шегеді. Тоғыз қақпа, басқаша айтқанда тоғыз кеңістік бар. Бір қақпадан екінші қақпаға өтер кезде әр деңгейдің өзінің күзеткіші тұрады. Сонда жасаған күнәсына байланысты орынға түседі.

Бұл католиктік шіркеудің xристиандарға тиесіліні алудың иделогиялық шешімімен байланысты. Сол соғысқа аттанарда оларға қандай қылық жасамасын бәрі де кешіріледі, өйткені бұл құдай жолындағы күрес делінген. Әрине, бұл олай емес. Бұл жағдай қазірдің өзінде көрініс табады. Басты кейіпкер, өзі, сүйгенін құтқару үшін тозаққа барады.

Бірінші қақпа- құдайға сенбейтіндер және шоқындырылмаған сәбилер;
Екінші қақпа — адасқандар;
Үшінші қақпа — тамақ үшін өмір сүргендер;
Төртінші қақпа — іштарлар;
Бесінші қақпа — ашу мен еріншектер;
Алтыншы қақпа — еретиктер, өтірік үйретумен айналысатындар;
Жетінші қақпа — адам өлтіргендер;
Сегізінші қақпа — өтірікші, ұрылар;
Тоғызыншы қақпа — сатқындар.

Түптей келе адамдардың кішігірім күнәларды байқамай, оны саналы түрде сезінбеуін көрсетеді. Біз бұны мына мысалмен келтірсек болады: «Бір дана қарапайым адамға қасында жатқан тастарды (улкенді-кішілі) қарама-қарсы жаққа апаруын сұрайды. Ол жасайды. Кейін оларды кері алған орнына қайта апаруын сұрайды. Жаңағы адам ірі тасты орнына қояды да, қалған кішкентай тастардың орнын ұмытып қалады. Дәл сол секілді жасаған іс-әрекеттер.»

Автор: Ақбота Гумар