Халықаралық шай фестивалінде кәріс, түрік, қытай елдерінің шай дәстүрінен өзге, мәденитімен, өнерімен де таныс болдық.

Фестивальдегі кәріс мәдени орталығының бұрышындағы маскаларға көз түседі. Бұл жай маскалар емес екен. Қалыңдықтың маскасы, Мәшһүр адамның маскасы, Біреудің шаруасына араласатын адамның маскасы болып шықты.

Маска —  кәріс халқының дәстүрлі мәдениетінің негізгі символы. Солардың ішінде кең таралған түрі – хахве деп аталады. Әртүрлі жастағы және әлеуметтік таптағы адамдардың түрін бейнелейді. Монах, Ғалым, Жас қыз, Жесір, Қасапшы, Ақымақтың маскасы бар. Бет- әлпеті, кескіні арқылы сол адамның мінез-құлқын көрсетеді. Сондай-ақ, арыстанның, малайдың және бойдақтың маскасы болған екен. Алайда, олар осы күнге дейін жетпей, құрып кеткен. 1910-1945 жылдар аралығында Кореядағы жапондық аннексия кезінде халықтық театр өнері, оның ішінде осы маскалы театр зардап шеккен. Салдарынан кейбір кейіпкерлер мен мәтіндер жоғалған. 1960-1980 жылдар аралығында маскалардың жаңа даму кезеңі басталған. Сол себепті маскалар — кәріс халқы үшін тарихи мәні зор құндылық, мәдени іргетас, ұлттық қазына ретінде бағалы.

Қытай халқының «пипа» деп аталатын ұлттық музыкалық аспабының үні тұла бойды тыныштыққа бөлейді. 2000 жыл бұрын пайда болған бұл аспаптың пішіні домбыраға ұқсас келеді. Және жайдан-жай емес. Қытайға Орталық Азиядан әкелінген музыкалық аспаптың элементтерін алып жасалынған екен. Уақыт өте пішіні өзгеріп отырып, қазіргі қалыпта сақталған. Пипаның төрт шегі, 30 музыкалық мәнері бар.